Гасподзь! Чаму й завошта
Ты мне даеш «адстаўку»
I так караеш жорстка –
На дзён маіх астатку?
Чаму мне не даеш ты
Патрэбнай сілы-моцы,
Каб выбавіць дарэшты
Душу з грызот бясконцых?
Чаму дазволіў д’яблу,
Замест дабра з любоўю,
Нянавісьць і няпраўду
Прыставіць к узгалоўю?
Чаму ў такім рэжыме
Ты гоніш дні і ночы?
Як жыць, як жыць, скажы мне,
Пад грузам гэткай ношы?
Як жыць, калі наўкола,
Куды ні кінь вачыма, –
Як наркаман на ўколах,
Трымаецца Айчына.
1997, сьнежань.
|
|
